Coaching i mentoring są szkoleniami, które z pozoru są podobne do siebie. Stwarzają okazje do wzięcia odpowiedzialności za własny rozwój osobisty i zawodowy. Skupiają się nad motywowaniem do dokonania zmiany i wspierają w podejmowanych decyzjach. Pomiędzy nimi istnieje jednak wiele różnic. Warto je znać, aby zrozumieć, kiedy mogą ze sobą współpracować i uzupełniać się wzajemnie, a kiedy mogą być samodzielnym procesem wspierającym naszą drogę ku lepszemu życiu.
Mentoring, czyli dzielenie się wiedzą
Mentoring polega głównie na relacji mistrz – uczeń. Mentor zwany mistrzem jest przeważnie ekspertem w jednej dziedzinie. Jego zadaniem jest opieka nad podopiecznym podczas rozwijania jego kompetencji. Pomaga mu w nauce nowych umiejętności. Dzieli się swoim doświadczeniem i zdobytą wiedzą. Udziela rad nie tylko w realizacji konkretnych zadań, ale również wyznacza ścieżkę dalszego rozwoju osobistego i zawodowego. Nie robi tego jednak w formie bezpośredniej, a jedynie wskazuje, co można zrobić m.in. poprzez:
- Analizę słabych i mocnych stron
- Wsparcie w podejmowanych działaniach
- Rozwijanie wewnętrznej motywacji
- Informacje zwrotne
- Analizę zagrożeń i szans
- Rozwijanie kompetencji społecznych i zawodowych
Coaching jako wsparcie i motywacja
Coaching poszerza świadomość oraz przejmowanie przez klienta odpowiedzialności za swoje życie. Coach ma za zadanie pomoc w rozwoju zawodowym i osobistym. Inspiruje i motywuje klienta w osiąganiu wyznaczonych celów. Wypracowuje z nim narzędzia, które pomogą w ich realizacji. Pomaga zidentyfikować problemy i wyzwania oraz zachęca do podjęcia działań wyzwalających zasoby wewnętrzne i zewnętrzne w celu ich realizacji. Jest przewodnikiem, który pomaga odnaleźć w sobie siłę i chęci do działania.
Mentoring dzieli się wiedzą i doświadczeniem. Coaching wspiera i naprowadza. Te dwie metody odgrywają dużą rolę w procesie samodoskonalenia. Można z nich korzystać zamiennie, jak również wykorzystać jedną z nich. Wszystko zależy od naszych potrzeb i od tego, jakie rezultaty chcemy osiągnąć.